Günlük yaşamımızda fantastik derecede yaygın olan ve neredeyse herkesin bildiği bazı şeyler vardır. Misalin, suyun ateşi söndürdüğünü ve 2 hidrojen, bir oksijen atomundan oluştuğunu hepimiz öğreniyoruz. Su, hidrojen ve oksijen atomlarından oluşur ve bu elementlerin her ikisi de yanmayı yardımlar. Başka Bir Deyişle, yaygın ve bilimsel olmayan mana, suyun da yanması gerektiğini söylüyor. Peki hidrojen ve oksijen gibi yanıcı maddelerden oluşmasına karşın neden suyun yanmadığını hiç düşündünüz mü? Kısa yanıt: Hidrojenin yanması neticeyi su oluşur. Kolay bir ifadeyle su, hidrojeni yaktığınızda elde ettiğiniz şeydir. Başka Bir Deyişle su yanmaz, zira bir bakıma zati yanmıştır. Yanma, iki molekülün ve atomun birleşip ısı ve ışık biçiminde enerji saldığı kimyevi bir süreçtir. Rastgele bir şeyin yanması için temel olarak iki şeye gereksiniminiz vardır: Yanacak bir yakıt bir parça kağıt, bir odun kütüğü vb. ve bir oksitleyici oksijen gazı. Yanma sürecini başlatmak için ekstra olarak bir de ısıya gereksiniminiz var. 
Bir kağıt parçasını yakma misalini düşünün. Bu senaryoda, yakıt kağıttır, oksitleyici gaz halindeki oksijendir ve ısı, bir kibrit yakıp alevlendirmek suretiyle sağlanır. Su, iki hidrojen atomu ve bir oksijen atomundan oluşur. Kimyevi yöntemi H2O’dur. Şimdi, dikkat edilmesi gereken esrarengiz şey, suyun iki bileşeninin hakikatinde yanıcı olmasıdır. Bir hidrojen atomunun sadece bir elektronu vardır ve bu sebeple yeni bileşikler oluşturmak için öbür elementlerle süratli bir biçimde birleşir. Hidrojen tabiatta genellikle birbirine kovalent olarak bağlanmış iki hidrojen atomundan oluşan gaz halinde bulunur. Bununla beraber, gaz çok reaktiftir hidrojen-hidrojen bağı oldukça cılız olduğu için ve bir oksitleyici varlığında süratle oksitlenir, bu da onu oldukça yanıcı hale getirir. Üstelik hidrojen yandığında çok fazla enerji sarihe çıkarır. Bu surattan uzay taşıtları, Dünya atmosferinin dışına çıkabilmek için yakıt olarak akışkan hidrojen kullanır.
Daha evvel de belirttiğimiz gibi, her türlü yanma bir oksitleyici gerektirir. Kimyada oksijen, ozon, hidrojen peroksit, flor ve eşi dahil olmak üzere bir dizi oksitleyici vardır . Gaz halindeki oksijen, Dünya atmosferinde bol ölçüde bulunduğundan, çoğu yangın için genellikle ilk oksitleyici madde haline kazanç. Bu sebeple, bir yangının kendini sürdürmesi için aralıksız bir oksijen kaynağı koşuldur. Su, birkaç sebepten dolayı harika bir yangın söndürücüdür; bunlardan biri son derece yanıcı iki atomdan oluşmasına karşın kendisinin yanmamasıdır. Bunun sebebi, suyun zati yanmış olmasıdır. Azıcık ayrıntılandıralım. Daha evvel tartıştığımız gibi, hidrojen gazı oldukça yanıcıdır. Tek gereksinimi olan, yanmaya başlamak için bir oksitleyicidir. Oksijen, Dünya’da en çok bulunan oksitleyici olduğundan, ateş yakmak için oksijenle birleşir ve ürün olarak suyu oluşturur. Kısacası su, zati bir yanma tepkini neticeyi oluştuğundan yanmaz. 
Hidrojen ve oksijenin böyle bir kombinasyonunun, ısı ve ışık biçiminde büyük ölçüde enerji sarihe çıkardığını ve bunun oldukça riskli olduğunu unutmayın. 1937’de New Jersey’de alana gelen ve düzinelerce cana mülk olan Hindenburg faciayı, hakikatinde bu patlayıcı tepkinin neticesiydi. Bu sebeple suyu laboratuvar etrafında tonlarca üretemiyoruz ve su meselesini çözemiyoruz. Özetle, kağıdı yaktığınızda kül elde edersiniz; ama hidrojen atomlarını yaktığınızda su elde edersiniz. Külleri yine yakamayacağınız gibi, suyu da yakamazsınız.
Bir kağıt parçasını yakma misalini düşünün. Bu senaryoda, yakıt kağıttır, oksitleyici gaz halindeki oksijendir ve ısı, bir kibrit yakıp alevlendirmek suretiyle sağlanır. Su, iki hidrojen atomu ve bir oksijen atomundan oluşur. Kimyevi yöntemi H2O’dur. Şimdi, dikkat edilmesi gereken esrarengiz şey, suyun iki bileşeninin hakikatinde yanıcı olmasıdır. Bir hidrojen atomunun sadece bir elektronu vardır ve bu sebeple yeni bileşikler oluşturmak için öbür elementlerle süratli bir biçimde birleşir. Hidrojen tabiatta genellikle birbirine kovalent olarak bağlanmış iki hidrojen atomundan oluşan gaz halinde bulunur. Bununla beraber, gaz çok reaktiftir hidrojen-hidrojen bağı oldukça cılız olduğu için ve bir oksitleyici varlığında süratle oksitlenir, bu da onu oldukça yanıcı hale getirir. Üstelik hidrojen yandığında çok fazla enerji sarihe çıkarır. Bu surattan uzay taşıtları, Dünya atmosferinin dışına çıkabilmek için yakıt olarak akışkan hidrojen kullanır.
Daha evvel de belirttiğimiz gibi, her türlü yanma bir oksitleyici gerektirir. Kimyada oksijen, ozon, hidrojen peroksit, flor ve eşi dahil olmak üzere bir dizi oksitleyici vardır . Gaz halindeki oksijen, Dünya atmosferinde bol ölçüde bulunduğundan, çoğu yangın için genellikle ilk oksitleyici madde haline kazanç. Bu sebeple, bir yangının kendini sürdürmesi için aralıksız bir oksijen kaynağı koşuldur. Su, birkaç sebepten dolayı harika bir yangın söndürücüdür; bunlardan biri son derece yanıcı iki atomdan oluşmasına karşın kendisinin yanmamasıdır. Bunun sebebi, suyun zati yanmış olmasıdır. Azıcık ayrıntılandıralım. Daha evvel tartıştığımız gibi, hidrojen gazı oldukça yanıcıdır. Tek gereksinimi olan, yanmaya başlamak için bir oksitleyicidir. Oksijen, Dünya’da en çok bulunan oksitleyici olduğundan, ateş yakmak için oksijenle birleşir ve ürün olarak suyu oluşturur. Kısacası su, zati bir yanma tepkini neticeyi oluştuğundan yanmaz. 
Hidrojen ve oksijenin böyle bir kombinasyonunun, ısı ve ışık biçiminde büyük ölçüde enerji sarihe çıkardığını ve bunun oldukça riskli olduğunu unutmayın. 1937’de New Jersey’de alana gelen ve düzinelerce cana mülk olan Hindenburg faciayı, hakikatinde bu patlayıcı tepkinin neticesiydi. Bu sebeple suyu laboratuvar etrafında tonlarca üretemiyoruz ve su meselesini çözemiyoruz. Özetle, kağıdı yaktığınızda kül elde edersiniz; ama hidrojen atomlarını yaktığınızda su elde edersiniz. Külleri yine yakamayacağınız gibi, suyu da yakamazsınız.
